A. A. Aneks do umowy można zmienić w szybki sposób warunki umowy o pracę. Choć faktycznie zastosowanie porozumienia stron, zwane potocznie aneksem do umowy, uchyla przysługujące pracownikowi dotychczasowe warunki zatrudnienia, nie wszystkie warunki umowy mogą być skutecznie zmienione w ten sposób.
Ustalając warunki najmu, najemcy często pytają o możliwość zameldowania się w mieszkaniu. W takiej sytuacji wynajmujący bardzo często po prostu odmawiają albo zaczynają się w nich budzić prawdziwe demony i podejrzenia. Czy zameldowanie faktycznie grozi jakimś koszmarem? Tak naprawdę najemca wcale nie musi się pytać o zgodę. Co więcej, może się zameldować w mieszkaniu nawet bez zgody wynajmującego. Obowiązek meldunkowy w ogólnościZameldowanie w praktyceSkutki zameldowania się najemcy w mieszkaniuWymeldowanie najemcyObowiązek meldunkowy w ogólności Istnieje przeświadczenie, ze zameldowanie się w określonej miejscowości może być potrzebne najemcy w celu wykonywania swojego prawa wyborczego. Niektórzy też sądzą, że może to być niezbędne dla otrzymania świadczeń socjalnych na dzieci albo skorzystania z pomocy społecznej. Zdarza się, że uczelnie wymagają od studentów przedstawienia zaświadczenia o zameldowaniu na pobyt czasowy w celu przyznania stypendium socjalnego. To wszystko sprawia, że rozmowy o zameldowaniu przewijają się od czasu do czasu w trakcie wynajmowania mieszkania. Również w mailach od moich czytelników pytanie o zameldowanie najemcy na pobyt stały lub czasowy przewija się dość często. Na forach internetowe z tą tematyką niejednokrotnie prowadzono ożywione dyskusje. Muszę przyznać, że sam nigdy lokatorom nie robiłem z tego powodu trudności. Znam jednak przypadki, gdy zameldowanie najemcy w mieszkaniu przysporzyło wynajmującemu niepotrzebnych nerwów. Nikt nie chce znajdować w skrzynce listów od komornika, albo przeżywać wizyt komornika poszukującego osoby, która pomimo, że jest zameldowana pod konkretnym adresem, już dawno pod nim nie mieszka. Sprawy meldunku osób na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uregulowane zostały w przepisach ustawy z dnia 24 września 2010 roku o ewidencji ludności, a ściślej w przepisach art. 24 — 44 tej ustawy. Ustawa ta zastąpiła nieco anachroniczny akt prawny, tj. ustawę z 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Co kilka lat, rządzący zapowiadają ostateczne uchylenie obowiązku meldunkowego. W pierwotnym brzmieniu wyżej wskazanej ustawy z 2010 roku zapisano nawet, że od dnia 1 stycznia 2014 roku znosi się obowiązek meldunkowy. Później przepis ten znowelizowano zmieniając datę na 1 stycznia 2016 roku. Jednak w drugiej połowie 2015 roku po raz kolejny znowelizowano przepisy, wskazując datę zniesienia obowiązku na 1 stycznia 2018 roku. Jak z tego wynika, tak naprawdę pożegnamy obowiązek meldunkowy dopiero wtedy, gdy faktycznie doczekamy się minięcia ustawowego terminu. Póki co, po raz kolejny może okazać się, że ustawę wystarczy znowelizować by przedłużyć trwanie aktualnego stanu. Niestety nie pożegnamy się z obowiązkiem meldunkowym. Ustawodawca ostatecznie uchylił przepis znoszący obowiązek meldunkowy. Obowiązek meldunkowy jest i pozostanie w naszym systemie prawnym, choć mamy dodatkowe ułatwienia, umożliwiające wykonanie obowiązku drogą elektroniczną. Co ciekawe, obowiązek zameldowania się nie spełnia istotnej roli zarówno w stosunkach administracyjnych jak i cywilnych. Właściwość miejscową urzędu skarbowego określa się według miejsca zamieszkania podatnika, a nie miejsca jego zameldowania. Tak samo kodeks wyborczy traktuje możliwość dopisania się do spisu wyborców miejscowości, w której się mieszka, nawet w wyborach lokalnych. Również w wypadku ZUS, zgłaszając pracownika do ubezpieczenia, pracodawca podaje przede wszystkim adres zamieszkania i może opcjonalnie podać również adres zameldowania, a nawet zupełnie inny adres do korespondencji. Również wnosząc pozew do sądu, musimy podać adres zamieszkania pozwanego, a nie jego adres zameldowania. To wszystko powoduje, że przepisy o obowiązku meldunkowym w praktyce pozostają niemal martwe. Jeszcze kilka lat temu, niedopełnienie obowiązku meldunkowego było wykroczeniem. Zgodnie z wcześniej obowiązującym art. 147 § 1 kodeksu wykroczeń, kto nie dopełniał ciążącego na nim obowiązku meldunkowego, podlegał karze ograniczenia wolności, grzywny albo karze nagany. Odpowiedzialność za wykroczenie spoczywała także na tym, kto będąc do tego obowiązany, nie zawiadomił właściwego organu o niedopełnieniu przez inną osobę ciążącego na niej obowiązku meldunkowego. Za to wykroczenie groziła kara grzywny albo kara nagany. Z dniem 1 stycznia 2013 roku przepis ten jednak ostatecznie uchylono. Od kilkunastu lat próżno jednak szukać osoby, która z tych przepisów została skazana. Organy stojące na straży przestrzegania prawa nie były skore do wszczynania postępowań. Faktycznie, było ciche przyzwolenie na niewyciąganie konsekwencji. Nie ulega wątpliwości, że obowiązek meldunkowy ma charakter ściśle administracyjny. Nie wkracza on w sferę stosunków cywilnoprawnych. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 stycznia 2013 roku (sygn. akt II OSK 1595/11), ewidencja ludności służy rejestrowaniu pobytu, ma ona charakter wyłącznie porządkowy, co oznacza, że zameldowanie nie jest związane z rozstrzyganiem uprawnień do lokalu, ani tym samym prawa do przebywania w nim. Jedynie stwierdzenie faktu przebywania w lokalu winno być kryterium rozstrzygającym o zameldowaniu, a podstawę do wymeldowania stanowi ustalenie przez właściwy organ faktu opuszczenia lokalu. Dla osoby zgłaszającej się do zameldowania, jak też dla organu dokonującego czynności zameldowania, wystarczający jest potwierdzony miarodajnym dowodem fakt przebywania w lokalu z określonym zamiarem. Postępowanie w sprawie meldunkowej polega na rejestracji stanu faktycznego (zamieszkiwania), a nie rejestracji czy ustalaniu stanu prawnego (własnościowego) danego lokalu. Organ meldunkowy nie ma uprawnienia do badania, czy osoba która lokal zajmuje, posiada do niego jakikolwiek tytuł prawny. Nawet wtedy, jeśli z materiału dowodowego wynika, że osoba ubiegająca się o zameldowanie nie ma praw do lokalu, ale w nim zamieszkuje, organ ma obowiązek dokonania rejestracji tego faktu w ewidencji ludności. Obowiązek zameldowania takiej osoby ciąży na organie gminy nawet wtedy, gdy zapadł wobec tej osoby prawomocny wyrok eksmisyjny, jeżeli wyrok ten nie został do dnia wydania decyzji o zameldowaniu wykonany. Obowiązek meldunkowy polega na: zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego; wymeldowaniu się z miejsca pobytu stałego lub czasowego; zgłoszeniu wyjazdu poza granice Rzeczypospolitej Polskiej oraz powrotu z wyjazdu poza granice Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązek ten ciąży na obywatelach polskich przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale także, w nieco innej formie, na cudzoziemcach. Obywatel polski przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany zameldować się w miejscu pobytu stałego lub czasowego najpóźniej w 30 dniu, licząc od dnia przybycia do tego miejsca. Jak wynika z powyższego, zameldowanie może nastąpić na pobyt stały lub pobyt czasowy. Pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem, przez okres ponad 3 miesięcy. Równocześnie można mieć jedno miejsce pobytu stałego i jedno miejsce pobytu czasowego. Zameldowanie się w kolejnym miejscu na pobyt stały, powoduje automatyczne wymeldowanie się z poprzedniego miejsca zameldowania na pobyt stały. Dzieje się to z mocy prawa. Analogicznie zameldowanie w nowym miejscu na pobyt czasowy, powoduje wymeldowanie z poprzedniego miejsca zameldowania na taki pobyt. Zameldowanie w praktyce Osoba będąca obywatelem polskim dokonuje zameldowania się na pobyt stały lub czasowy pod określonym adresem, przedkładając urzędnikowi gminy, w której położona jest nieruchomość, wypełniony specjalny formularz. Ponadto przedstawia do wglądu swój dowód osobisty lub paszport. Poza tym osoba meldująca się okazuje do wglądu dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu. Dokumentem potwierdzającym tytuł prawny do lokalu może być w szczególności umowa cywilno-prawna (np. umowa najmu), wypis z księgi wieczystej, decyzja administracyjna lub orzeczenie sądu. Przy zameldowaniu na pobyt czasowy należy wskazać deklarowany okres pobytu w tym miejscu. Teoretycznie wymagane jest też przedstawienie potwierdzenia pobytu w lokalu, dokonane przez właściciela lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu. Potwierdzenie to powinno być umieszczone na formularzu. W powyższym akapicie wskazałem, że potwierdzenie pobytu w lokalu dokonane przez właściciela wymagane jest teoretycznie. W praktyce wiele urzędów (jak nie większość) dokonuje zameldowania osoby jedynie na podstawie przedstawionej umowy najmu. W tym działaniu nie można odmówić im słuszności. Skoro obowiązek meldunkowy spoczywa na obywatelu, to poprzez sam fakt zawarcia umowy najmu wynajmujący potwierdza powstanie tytułu prawnego do zajmowanego lokalu. Wiele urzędów odmawia jednak meldunku na pobyt stały, jeżeli umowa najmu zawarta jest na stosunkowo krótki czas oznaczony. W takim wypadku najemca nie może bowiem wykazać się, że pod wskazanym adresem ma zamiar przebywać stale. To też jednak nie reguła. Wiele zależy od tego w jaki sposób najemca będzie prowadził rozmowę z urzędnikiem. Może on zapewnić urzędnika, że umowę będzie przedłużał. Ponieważ obowiązek meldunkowy spoczywa na najemcy, to nawet wyraźny sprzeciw wynajmującego, zawarty czy to w umowie najmu czy nadesłanym do urzędu oświadczeniu, nie może mieć wpływu na rejestrację stanu faktycznego zamieszkiwania najemcy w jego lokalu. Tak naprawdę wynajmujący nie jest konieczny przy zameldowaniu się najemcy w mieszkaniu. Najemca przedstawia umowę najmu oraz oświadcza, że przebywa w najmowanym lokal z zamiarem pobytu stałego lub czasowego. Dopiero w razie ujawnienia się wątpliwości, gminny urzędnik powinien w postępowaniu administracyjnym wyjaśnić wszelkie wątpliwości i wydać decyzję administracyjną o zameldowaniu bądź o odmowie zameldowania. Jak z tego wynika, to czy najemca zamelduje się w naszym mieszkaniu zależy tylko i wyłącznie od niego. Wynajmujący w tej sprawie nie ma nic do powiedzenia. Skutki zameldowania się najemcy w mieszkaniu Jak już wskazałem, zameldowanie się najemcy w naszym mieszkaniu nie wpływa w żaden sposób na stosunki cywilno-prawne. W takim wypadku możemy spokojnie umowę najmy wypowiedzieć. Gdy ziszczą się przesłanki do tego, to wypowiedzenie będzie w pełni skuteczne. Meldunek nie wywołuje też jakichkolwiek skutków w zakresie trwania umowy najmu — nie powoduje automatycznego przedłużenia umowy najmu zawartej na czas oznaczony. Zameldowanie lokatora w mieszkaniu nie wpływa na możliwość usunięcia go z lokalu, gdy nie będzie płacił czynszu. W tym wypadku niezbędne będzie przeprowadzenie postępowania eksmisyjnego ale fakt meldunku nie wpływa na decyzję sądu wydającego wyrok w sprawie o eksmisję oraz na komornika, który egzekwuje taki wyrok. Po prostu zameldowanie w mieszkaniu nie świadczy o tym, że najemca może przebywać w lokalu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, dla posiadania lokalu niezbędne jest bowiem posiadanie tytułu prawnego do lokalu. W konsekwencji, zameldowanie się najemcy nie daje mu żadnych większych praw do mieszkania niż gdyby nie był zameldowany. W pewnej sytuacji, zameldowanie się osoby spokrewnionej z najemcą może jednak spowodować, że wejdzie on w jego miejsce w wypadku śmierci głównego najemcy. Nie ma tu jednak znaczenia sam fakt zameldowania ale zamieszkiwanie z tym najemcą. Temat ten już kiedyś opracowałem na blogu. Wymeldowanie najemcy Obywatel polski, który opuszcza miejsce pobytu stałego albo opuszcza miejsce pobytu czasowego przed upływem deklarowanego okresu pobytu obowiązany jest wymeldować się. Może to być dokonane w formie pisemnej na specjalnym formularzu, albo w formie dokumentu elektronicznego na formularzu umożliwiającym wprowadzenie danych do systemu teleinformatycznego organu gminy. Można też wymeldować się z miejsca pobytu stałego lub czasowego dokonując zameldowania w nowym miejscu pobytu, odpowiednio na pobyt stały lub czasowy. Obywatel polski, który wyjeżdża z kraju z zamiarem stałego pobytu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany zgłosić swój wyjazd. Obowiązek ten ciąży także na obywatelu wyjeżdżającym poza granice Rzeczypospolitej Polskiej, bez zamiaru stałego pobytu, na okres dłuższy niż 6 miesięcy. W takim wypadku trzeba zgłosić swój wyjazd oraz powrót. Zgłoszeń tych należy dokonać w organie gminy, w której jest się zameldowanym na pobyt stały lub czasowy, najpóźniej w dniu opuszczenia miejsca pobytu stałego albo czasowego. Zgłoszenie wyjazdu poza granice Rzeczypospolitej Polskiej skutkuje wymeldowaniem z miejsca pobytu stałego i czasowego. Zgłoszenie zgonu dokonane w urzędzie stanu cywilnego, zgodnie z przepisami prawa o aktach stanu cywilnego, zastępuje wymeldowanie osoby zmarłej z miejsca pobytu stałego i czasowego. Również wynajmujący może wymeldować najemcę. W tym celu powinien on złożyć podanie do właściwego urzędu gminy. Wymeldowanie w takim wypadku następuje w drodze decyzji administracyjnej. W podaniu wynajmujący powinien wykazać swój tytuł prawny do lokalu. Najczęściej będzie to prawo własności, a więc należy co najmniej wskazać numer księgi wieczystej nieruchomości. Ponadto wynajmujący musi wykazać, że najemca opuścił lokal trwale i dobrowolnie. O trwałości świadczy między innymi fakt, że lokator przeniósł na stałe centrum życiowe w inne miejsce. Liczy się również długość okresu pozostawania poza miejscem dotychczasowego pobytu. Jak podkreślił przy tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (wyrok z 4 sierpnia 2011 r., III SA/Gd 127/11), sam fakt przejściowej nieobecności czy też występowanie nawet regularnych okresów fizycznej nieobecności w miejscu stałego zameldowania nie upoważniają jeszcze do automatycznego stwierdzenia, iż zameldowany opuścił miejsce pobytu. Natomiast dobrowolność przejawia się tym, iż dana osoba z własnej woli rezygnuje z przybywania w lokalu, a nie pod wpływem przymusu czy nacisku psychicznego osoby trzeciej — chodzi tu na przykład o groźby właściciela mieszkania czy wymianę zamków wejściowych do domu. Skuteczne wykazanie w podaniu tych aspektów sprawy, powinno przyśpieszyć cały proces oraz doprowadzić do pozytywnego dla nas skutku. Takie postępowania administracyjne trwają zwykle od 2 do 3 miesięcy i kończą się wydaniem decyzji administracyjnej.
A twoja umowa w ogole dopuszcza mozliwosc zerwania umowy? Jak nie, to nie ma czegos takiego jak zerwanie. Od kogo to wynajmujesz, od osoby, czy od firmy.
Czy najemca ma prawo wymienić zamki? — 24 czerwca 2015 0 9765 Wynajmowanie mieszkania po poprzednich lokatorach może budzić obawy nowego najemcy, że jego poprzednicy mogli dorobić sobie klucz do mieszkania. Właściciel nieruchomości nie ma obowiązku wymieniać zamków przy każdej zmianie lokatorów, co jednak jeśli nowy najemca nalega, profilaktycznie, ze względów bezpieczeństwa? Czy może to zrobić samodzielnie, bez zgody właściciela? Kwestią kluczową dla ustalenia, czy najemca ma prawo wymienić zamki w wynajmowanym mieszkaniu jest charakter najmu oraz rola najemcy w tym stosunku prawnym. Przede wszystkim istotne jest, że wynajmujący, mimo iż jest właścicielem mieszkania, nie może czynić niczego, co mogłoby w jakiś sposób utrudniać lokatorowi korzystanie z nieruchomości. Wynika to z zapisów kodeksu cywilnego, zgodnie z którymi nie ma znaczenia, kto jest właścicielem nieruchomości, a kto jest jej posiadaczem i kto sprawuje nad nią faktyczne władztwo. fot. Wavebreak Media Ltd/ Oznacza to, że najemcy faktycznie przysługują w pewnym zakresie uprawnienia, takie jak gdyby był właścicielem mieszkania. Wynika to z artykułu 336 który wskazuje, że posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jako właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jako użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Zgodnie więc z przywołanym przepisem najemcy jako posiadaczowi zależnemu, przysługują do nieruchomości pewne prawa przypisane właścicielowi, o ile nie są one sprzeczne z postanowieniami zawartej między stronami umowy najmu. Oznacza to, że jeśli najemca widzi taką uzasadnioną potrzebę, lub też po prostu jeśli taka jest jego wola, może zmienić zamki w wynajmowanym mieszkaniu nie uzyskując przedtem zgody właściciela, a właściciel nawet jeśli dowie się o tym, nie może się temu przeciwstawić aż do zakończenia umowy najmu. Jednakże po upływie okresu, na który umowa została zawarta, lub też po wypowiedzeniu jej przez jedną ze stron, jeśli została zawarta na czas nieokreślony, najemca ma obowiązek zwrócić wynajmującemu mieszkanie w stanie niepogorszonym. Przez określenie „stan niepogorszony” należy rozumieć, że jego stan nie mógł ulec istotnej zmianie od dnia, w którym zostało ono wydane najemcy, poza zużyciem będącym następstwem normalnego używania. Może się wtedy zdarzyć, że właściciel zażąda od najemcy wstawienia poprzedniego zamka, do którego on posiada klucze. W tej sytuacji najemca ma obowiązek takiej wymiany dokonać, chyba że strony dojdą do porozumienia i wynajmujący zgodzi się na pozostawienie wymienionej wkładki w zamku, oddając jednocześnie właścicielowi wszystkie istniejące komplety kluczy. Oczywiście całość kosztów związanych z wymianą i ewentualnie późniejszym ponownym wstawieniem starego zamka obciążają w tym wypadku najemcę.
Czy taki zapis w umowie najmu zawartej na czas okreslony (najem na cele mieszkaniowe) jest sluteczny Wynajmujacy moze wypowiedziec umowe w trybie natymiastowym jesli najemca jest w zwloce za 2 okresy platnosci. Majac na uwadze swobode zapisow umownych w takim przypadku wynajmujacy nie musi uprzedzic najmecy o zamiarze wypowiedzenia umowy najmu
Wynajmowane mieszkanie a wymiana zamków — 11 lutego 2019 0 6036 Wynajmowanie mieszkania to częsta praktyka, zwłaszcza wśród młodych ludzi. Bezpieczna, zazwyczaj korzystna finansowo i regulowana podpisaną umową. Zdarzają się jednak powody, dla których właściciele mieszkań bez wiedzy najemcy wymieniają zamki w drzwiach. Kiedy takie działania są legalne, a kiedy sprzeciwiają się prawu? Art. 34 Kodeksu cywilnego chroni najemców Właściciele mieszkań zmieniają zamki w drzwiach zazwyczaj wtedy, kiedy najemca zajmuje lokal pomimo upływu czasu wynajmowania. Umowa się już skończyła, właściciel ma dalsze plany związane z użytkowaniem pomieszczeń, a najemca nie chce opuścić mieszkania. Pomysł zmiany zamka wydaje się rozwiązać problem, jednak w oczach sądu argumentacja właściciela odwołująca się do zakończenia najmu nie będzie miała znaczenia. Art. 344 Kodeksu Cywilnego chroni najemców w podanej wyżej sytuacji. Jest naruszeniem posiadania i najemca może wytoczyć przeciwko właścicielowi proces. Od trzech lat obowiązuje także nowy przepis Kodeksu Karnego (art. 191 § 1), który notoryczną wymianę zamków przez właściciela pociąga do odpowiedzialności karnej. devon/ Legalna wymiana zamków Ale w ustawie uwzględniono również okoliczności, które dopuszczają odgórną wymianę zamków w drzwiach, bez poniesienia konsekwencji ze strony właściciela mieszkania. Reguluje to art. 671 § 2 Kodeksu Cywilnego. Według prawa wynajmujący może nie zgodzić się na usunięcie wniesionych przez najemcę rzeczy ruchomych, które zostały obciążone zastawem. Najemca, który pozbawia wynajmującego zabezpieczenia roszczeń poprzez usunięcie tych rzeczy z lokalu, wywołuje sytuację, w której właściciel ma prawo do użycia środków przymusu – np. wymiany zamków w drzwiach. Jeśli z tego skorzysta, rzeczy zostaną na miejscu. To skuteczne i legalne działanie. Wymiana zamków przez najemcę Naturalna obawa najemców, którzy wprowadzają się do nowego lokalu dotyczy zazwyczaj dwóch aspektów związanych z bezpieczeństwem. Przejęcie pary kluczy może zawsze wiązać się z ryzykiem kradzieży ze strony poprzednich najemców. Jeśli chcieli, mogli wcześniej swobodnie dorobić klucze w dowolnym punkcie usługowym. Jeżeli nowy najemca nie wie tak naprawdę, ilu lokatorów mieszkało w danym miejscu przed jego przeprowadzką, taka niepewność może skłonić do wymiany zamka. Sprawę poddaje się zazwyczaj konsultacji z właścicielem, który zgadza się na tymczasową zmianę. Po zakończeniu okresu najmu może chcieć wrócić do poprzednich zamków. Drugą sytuacją, w której nowy lokator domaga się wymiany zamków, jest nieufność wobec samego właściciela. Wynajmujący, wyposażony w zapasową parę kluczy, może potencjalnie wejść do mieszkania i korzystać z pozostawionych tam rzeczy. Chociaż posiadanie zapasowej pary kluczy jest ze strony właściciela działaniem asekuracyjnym i teoretycznie zwiększającym bezpieczeństwo, najemca może widzieć tę sytuację inaczej. Jeżeli lokatorów jest więcej, wymiany zamków i dojście do kompromisów różnych stron bywają bardziej problematyczne. Sprawy rozwiązywane są jednak zwykle poprzez rozmowę i ustalenie zasad.
Zobacz jakich odpowiedzi udzielili nasi eksperci na pytanie: Czy wynajmujący może żądać większej kwoty niż kaucja za szkody wynikłe podczas użytkowania lokalu?
Najem mieszkania może być uzależniony od wpłacenia kaucji zabezpieczającej. Czy wynajmujący musi zwrócić kaucję przy rozwiązaniu umowy? Co zabezpiecza kaucja? Wysokość kaucji zabezpieczającejUstawa o ochronie praw lokatorów w art. 6 określa, że zawarcie umowy najmu można uzależnić od wpłacenia przez najemcą kaucji zabezpieczającej. Wysokość kaucji jest ustalana przez strony umowy, jednak nie może być wyższa niż dwunastokrotność czynszu za dany lokal, obliczonego według stawki czynszu obowiązującej w dniu zawarcia umowy WZÓR: Umowa najmu Potrącenie należności z kaucjiKaucja zabezpiecza roszczenia wynajmującego z tytułu najmu lokalu, przysługujące mu w dniu opróżnienia lokalu. Są to roszczenia z tytułu niezapłaconego czynszu, odszkodowania za szkody spowodowane w lokalu przez lokatora oraz z tytułu opłat niezależnych od właściciela, czyli opłaty za dostawę do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości. Wynajmujący może potrącić z kaucji wszystkie wymienione również: Za jakie nieprawidłowości odpowiada najemca? Obowiązek zwrotu kaucji Kaucja zgodnie z ustawą o ochronie praw lokatorów podlega zwrotowi, w zwaloryzowanej wysokości, po dokonaniu przez wynajmującego należnych potrąceń z tytułu najmu lokalu. Zwaloryzowaną kaucję oblicza się ją mnożąc kwotę miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji i krotność czynszu przyjętą przy pobieraniu kaucji. Kwota ta nie może być niższa niż kaucja umowie najmu wskazaliśmy, że kaucja wynosi dwukrotność miesięcznego czynszu. Wysokość kaucji wpłaconej wynosiła dwukrotność wysokości czynszu w dniu zawarcia umowy najmu. Zaś wysokość zwaloryzowanej kaucji obliczymy jako dwukrotność wysokości czynszu w dniu zwrotu kaucji. Od tak obliczonej kaucji wynajmujący może np. potrącić zaległy czynsz a pozostałą kwotę musi oddać podlega zwrotowi w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę, po potrąceniu należności z tytułu najmu lokalu. Zobacz również: Vademecum: Wynajem mieszkania Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie.
To ważny punkt dla najemców. W przypadku standardowej umowy najmu właściciel mieszkania może w dowolnym momencie podnieść czynsz czy żądać dodatkowych umów. Umowa najmu okazjonalnego lepiej zabezpiecza interesy lokatora, gdyż wynajmujący może pobierać jedynie czynsz i opłaty, które nie są zależne od niego.
Uregulowanie kwestii posiadania wspólnego mieszkania po rozwodzie Podział do używania mieszkania wspólnego małżonków lub wspólnie przez nich zajmowanego jest dopuszczalny nie tylko w wyroku rozwodowym. Podział taki jest możliwy zawsze, niezależnie od tytułu, jaki przysługuje współuprawnionym do tego mieszkania; oczywiście w sytuacji, gdy wspólne korzystanie z mieszkania jest ze względu na występujące konflikty niemożliwe lub znacznie utrudnione. Wymieniony podział możliwy jest także w wypadku, gdy współkorzystającym nie przysługuje żaden tytuł prawny do mieszkania, a więc gdy są oni tylko jego współposiadaczami. Poza procesem rozwodowym sąd wydaje takie rozstrzygnięcie w postępowaniu nieprocesowym według przepisów o zarządzie rzeczą wspólną (ust. 2 sentencji i uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia r., sygn. akt III CZP 33/77, OSNCP 1978, nr 1, poz. 3; glosa M. Sieradzkiej, OSPiKA 1979, nr 9, poz. 161;). Wymiana zamków we wspólnym mieszkaniu po rozwodzie przez jednego z małżonków Jeśli nawet nie zostało to ustalone w wyroku rozwodowym, można to zrobić obecnie – sytuacja wymaga jednak kolejnego postępowania. Niewątpliwie wymienianie zamków przez byłego męża stanowi przesłankę do uregulowania tej kwestii. Musi Pani pamiętać, że zameldowanie na pobyt stały nie jest żadnym tytułem prawnym do lokalu. Zameldowanie to instytucja prawa administracyjnego – jest to administracyjne poświadczenie faktu, że dana osoba przebywa w danym miejscu z zamiarem stałego (czasowego) pobytu. Na podstawie zameldowania nie można rościć sobie prawa do korzystania z mieszkania. Można być zameldowanym na pobyt stały w lokalu, do którego nie przysługuje tytuł prawny. Nie oznacza to jednak, że były mąż może sobie robić, co chce, utrudniać Pani wejście do mieszkania – nawet jeśli nie jest Pani współwłaścicielką. Utrudnianie byłej żonie wejścia do wspólnego mieszkania Jeśli mąż dokona kolejnej wymiany albo uczyni cokolwiek, by utrudnić Pani wstęp do mieszkania, może Pani złożyć w sądzie wniosek o przywrócenie naruszonego posiadania. Zgodnie z art. 342 Kodeksu cywilnego „nie wolno naruszać samowolnie posiadania, chociażby posiadacz był w złej wierze”. Domniemywa się, że posiadanie jest zgodne ze stanem prawnym i nie wolno go naruszać, chociażby posiadacz był w złej wierze. Z kolei zgodnie z art. 344 Kodeksu cywilnego: „§ 1. Przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym, chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego powołanego do rozpoznawania spraw tego rodzaju organu państwowego stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem. § 2. Roszczenie wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od chwili naruszenia”. Roszczenie o ochronę posiadania Skuteczność dochodzenia roszczenia o ochronę posiadania jest w zasadzie niezależna od zgodności posiadania ze stanem prawnym, w postępowaniu posesoryjnym bowiem niedopuszczalne są zarzuty wywodzące się z prawa własności albo innego prawa. W zasadzie jest to jedyny w tym momencie sposób uregulowania sytuacji i dochodzenia przez Panią praw. Czyny byłego męża wypełniałyby znamiona przestępstwa znęcania się, gdybyście byli Państwo nadal małżeństwem. Art. 207 Kodeksu karnego odnosi się do osób najbliższych, jednakże wśród nich nie wymienia się byłego małżonka. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .
Wraz z późniejszymi zmianami nadto zmieniona została pierwsza stawka podatku dla płatników rozliczających się na zasadzie skali podatkowej – z 17% na 12%. Osoby, które do tej pory rozliczały się na zasadzie skali podatkowej, także i w 2022 roku mogły rozliczyć się w ten sposób. Od 2023 roku natomiast opodatkowanie najmu
Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z ponoszeniem przez przedsiębiorcę wielu kosztów, począwszy od zakupu materiałów czy towarów, a skończywszy na abonamencie telefonicznym. Ze względu na chęć zaoszczędzenia, przedsiębiorcy często decydują się na prowadzenie swojego biznesu we własnym domu lub mieszkaniu. Jednak gdy osoba prowadząca własną działalność takowego nie posiada, dla swoich prywatnych potrzeb wynajmuje je. Czy w wynajętym mieszkaniu można prowadzić działalność gospodarczą? Czy wydatki ponoszone za wynajem mieszkania stanowią koszt uzyskania przychodu? Wyjaśniamy w wynajętym mieszkaniu można prowadzić działalność gospodarczą?Prowadzenie działalności gospodarczej w wynajętym mieszkaniu, co do zasady jest możliwe. Jednak należy spełnić kilka warunków:1. Tytuł prawny do i najważniejszym warunkiem jest posiadanie przez przedsiębiorcę tytułu prawnego do lokalu. Może być nim umowa najmu lokalu. Co ważne, jeżeli lokal ma być użytkowany również dla celów działalności – adnotacja ta powinna znaleźć się w umowie. W przypadku gdy służbowo będzie wykorzystywane jedno z pomieszczeń w mieszkaniu, należy wskazać które. 2. Zgoda właściciela sytuacji gdy na jakiś czas przed rozpoczęciem działalności przedsiębiorca wynajmował mieszkanie, a dopiero później ją uruchomił, powinien na tę okoliczność uzyskać zgodę właściciela lokalu. Najlepiej w tej sytuacji sporządzić aneks do umowy najmu Zgłoszenie adresu wykonywania działalności w CEIDG- prowadzący działalność w wynajmowanym mieszkaniu powinien zgłosić je jako miejsce prowadzenia działalności lub jako dodatkowe miejsce prowadzenia działalności w Zgłoszenie zmiany przeznaczenia mieszkania, który wyraził zgodę na prowadzenie działalności w wynajmowanym mieszkaniu, jeśli w mieszkaniu będzie wydzielona powierzchnia przeznaczona tylko na cele prowadzonej przez najemcę działalności, powinien zgłosić, w urzędzie gminy lub urzędzie miasta, fakt zmiany jego przeznaczenia ( w odniesieniu do powierzchni przeznaczonej tylko na działalność). Co do zasady od powierzchni przeznaczonej pod działalność gospodarczą będzie zobligowany odprowadzać wyższy podatek od nieruchomości. Należy wskazać, że nie zawsze rejestracja działalności w prywatnym mieszkaniu/ wynajmowanym będzie zobowiązywać właściciela do zapłaty wyższego podatku od nieruchomości. W sytuacji, gdy powierzchnia przeznaczona na działalność będzie jednocześnie wykorzystywana do celów prywatnych, nie wystąpi bowiem konieczność zapłaty wyższego podatku od uzyskania przychodów - co to takiego?Art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokładnie wskazuje jaki wydatek można uznać za koszt uzyskania przychodu. Zgodnie z jego treścią kosztem firmowym mogą być te wydatki, które zostały poniesione w celu:osiągnięcia przychodów lubzachowania przychodów albozabezpieczenia źródła przychodów,- pod warunkiem, że nie został on wymieniony w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ustawy).Co ważne, a o czym podatnicy często zapominają, to fakt, że na nich jako przedsiębiorcach ciąży obowiązek wykazania odpowiedniego związku pomiędzy poniesionym kosztem a osiągniętym wydatek spełnia definicję kosztu podatkowego, należy pamiętać również o tym, by prawidłowo go udokumentować np. fakturą. Wynajęte mieszkanie w kosztach firmowych - dokumentowanieWydatki poniesione na wynajem mieszkania, które służy prowadzonej działalności gospodarczej (w całości lub w części), mogą stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że przedsiębiorca wykaże związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodami firmy. Jednak to nie wszystko, jak wspominano powyżej wydatek musi zostać odpowiednio udokumentowany – fakturą lub rachunkiem. Należy pamiętać, że dowody nie mogą być ograniczone tylko do tych dokumentów. Bowiem informują jedynie o wysokości zobowiązania najemcy względem wynajmującego. Warto w dokumentacji przechowywać inne, które stwierdzałyby że rzeczywiście w danym lokalu prowadzona jest wynajmujący mieszkanie zarówno na cele prywatne, jak i na cele działalności musi pamiętać, że w kosztach nie może ująć pełnego czynszu za wynajem. Jeżeli na fakturze wyróżnione są dwie pozycje – oddzielne dla każdego z celów – wówczas w kosztach firmowych ujmuje jedynie czynsz za wynajem na cele działalności. Natomiast gdy jest to łączny rachunek, należy dokonać proporcjonalnego wyliczenia kosztu np. na podstawie udziału powierzchni przeznaczonej pod działalności w ogólnej powierzchni wynajmuje lokal mieszkalny (cel mieszkalny + działalność) o powierzchni 55 m2 od osoby prywatnej. Pomieszczenie przeznaczone pod działalność stanowi 15 m2. Za dany miesiąc wynajmujący wystawia łączny rachunek na kwotę 1500 zł. Jaką część tej kwoty przedsiębiorca może zakwalifikować do kosztów działalności?Ustalenie proporcji(15 m2 : 55 m2) x 100% = 27,27%Ustalenie kosztu uzyskania przychodu1500 zł x 27,27% = 409,05 złKsięgowanie kosztów związanych z wynajem mieszkaniaPrzedsiębiorcy opodatkowani na zasadach ogólnych lub podatkiem liniowym czynsz za wynajem ujmują w kol. 13 KPiR – pozostałe wydatki. W przypadku gdy wydatek jest udokumentowany fakturą VAT z wykazanymi danymi firmowymi wraz z numerem NIP – podatek podlegający odliczeniu należy wykazać w rejestrze zakupu VAT. Przedsiębiorcy opodatkowani ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych z racji formy opodatkowania nie mają możliwości wykazania czynszu za wynajem w kosztach firmowych. Jeżeli firma na ryczałcie jest również czynnym podatnikiem VAT, a czynsz zostanie zafakturowany, może odliczyć podatek VAT naliczony, wykazując go w rejestrze zakupu VAT.
Prawa i obowiązki wydzierżawiającego. Wydzierżawiający ma obowiązek udostępnić dzierżawcy przedmiot dzierżawy w stanie umożliwiającym umówiony użytek, a także zwrócić ewentualne nakłady wykraczające poza koszty niezbędnych napraw. Jak wspomniano, wydzierżawiający ma prawo do pobierania czynszu od dzierżawcy. Jeśli
Osoby, które kupiły swoje własne mieszkanie, zazwyczaj nie posiadają się z radości. Nie mogą doczekać się dnia, w którym wreszcie wprowadzą się do swojego świeżo wyremontowanego lokum. Zanim jednak w ogóle zabiorą się do pracy, wskazane jest, aby zmieniły zamki w drzwiach, nawet wtedy, gdy mieszkanie stoi puste. Dlaczego? Tajemnicza przeszłość Przede wszystkim dlatego, że zazwyczaj nie znają historii lokalu, ani jego byłych właścicieli. Bardzo możliwe, że nie przekażą oni wszystkich kompletów kluczy do mieszkania, a może ich być naprawdę sporo. Nowi lokatorzy tak naprawdę nie wiedzą, kto i kiedy w ich mieszkaniu może się pojawić. Czasami zdarza się, że po podpisaniu umowy między kupującym a sprzedającym dochodzi do sprzeczek. Jeśli chcemy być pewni, że w mieszkaniu nie zastaniemy niemiłej niespodzianki w dniu rozpoczęcia remontu, lepiej po prostu od razu po przekazaniu mieszkania zmienić zamki. Jest to jeszcze istotniejsze, gdy zacznie się remont, a w mieszkaniu pojawi się nowy sprzęt AGD, RTV, czy specjalistyczne urządzenia budowlano-remontowe. O wadze tego posunięcia nie trzeba chyba nawet wspominać, gdy już przeniesiemy się do lokalu z całym swoim dorobkiem. Szybko i od ręki Nie każdy ma umiejętności złotej rączki i potrafi zmienić zamki w drzwiach sam. Dlatego właśnie w razie potrzeby najwygodniej jest zadzwonić po doświadczonego ślusarza, który zmieni zamki szybko i rzetelnie, a przy okazji rzuci okiem na stan drzwi i podpowie nam, jeśli przydałoby się je wymienić. Ponieważ przekazanie mieszkania przez sprzedającego czasami odbywa się w dość nerwowej atmosferze, warto dla spokoju ducha zdecydować się na zmianę zamków od ręki. Taka opcja również jest możliwa. Wystarczy, że zadzwonimy po doświadczone pogotowie zamkowe, które dojedzie do nas w niecałą godzinę. Fachowiec będzie miał ze sobą cały potrzebny sprzęt i nowe zamki – obsłuży więc nas kompleksowo. Dopiero po jego odjeździe można cieszyć się bezpiecznym, czekającym na remont, własnym mieszkaniem.
Czy wynajmujacy moze odlaczyc prad w wynajmowanym przez siebie mieszkaniu po zakonczeniu umowy najmu (w trakcje gdy najemca zajmuje lokal bezumownie) co na to 191 kk 09-06-2017, 21:39 marc23
Każdy właściciel mieszkania musi liczyć się z tym, że wynajęcie nieruchomości może wiązać się z problemami. Duża część kłopotów dotyczy wynajmujących, którzy swoim zachowaniem lub postępowaniem mogą znacznie utrudniać współpracę obu stron. Ostatecznością jest skierowanie sprawy do sądu, jednak z uwagi na czasochłonność, taki finał zdarza się raczej rzadko. Czy zatem wymiana zamków w wynajmowanym mieszkaniu to dobry pomysł? Najczęstszą przyczyną kłopotów na linii właściciel – wynajmujący jest brak płatności za czynsz ze strony tego drugiego. Właściciele nieruchomości, chcąc w jak najskuteczniejszy sposób zaradzić tej sytuacji, a jednocześnie nie musieć kierować jej do sądu, mogą decydować się na wymianę zamków w drzwiach. Jest to dość drastyczny, ale jednocześnie skuteczny sposób na wyegzekwowanie opłaty za lokal lub opuszczenie go przez dłużników. Bliźniaczo podobnym pomysłem na radzenie sobie z zaległościami przy wynajmie mieszkania było odcięcie tymczasowych lokatorów od mediów. W ten sposób właściciele chcą wymuszać regulowanie płatności, ale od trzech lat czyn ten jest zakazany przez polskie prawo. W związku z tym można zadać sobie pytanie – czy wynajmowanie mieszkania i wymiana zamków są dozwolone? Czy właściciel lokalu ma prawo, pod nieobecność wynajmującego, sprawić, że nie będzie on mógł wejść do niego wejść? Wynajmowanie mieszkania i wymiana zamków = przestępstwo Podobnie jak w kwestii odcięcia od mediów, wymiana zamków w wynajmowanym mieszkaniu jest zakazana. Dzieje się tak z uwagi na zapisy w Kodeksie karnym z dnia 7 stycznia 2016 roku, zakazujące takiego czynu. Co więcej, ten rodzaj przestępstwa funkcjonował już wcześniej. Wówczas wymiana zamków w wynajmowanym mieszkaniu regulowana była w Ustawie o ochronie praw lokatorów. Który przepis zabrania wymiany zamków w wynajmowanym mieszkaniu? 7 stycznia 2016 roku był dniem wszystko stało się jasne. Wówczas właściciele nieruchomości otrzymali dokładną informację w zakresie tego sposobu na pozbycie się problemowych lokatorów. Nowe regulacje znajdują się w art. 191 § 1a Kodeksu karnego, którego treść brzmi następująco: § 1. Kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.§ 1a. Tej samej karze podlega, kto w celu określonym w § 1 stosuje przemoc innego rodzaju uporczywie lub w sposób istotnie utrudniający innej osobie korzystanie z zajmowanego lokalu mieszkalnego. Jak się okazuje, przepis Kodeksu karnego ma za zadanie chronić lokatorów przed przemocą fizyczną, jaka może ich spotkać ze strony właścicieli nieruchomości. Regulacje wyraźnie wskazują, że wymiana zamków w wynajmowanym mieszkaniu zalicza się jako rodzaj działania na niekorzyść osoby, która je zajmuje. Warty podkreślenia jest fakt, że art. 191 należy rozumieć jako przemoc nie wobec człowieka, a wobec rzeczy; w tej sytuacji mogą nią być drzwi wejściowe lub całe mieszkanie. Przyjmując ten punkt widzenia, a także mając na względzie niewiedzę lokatorów o wymianie zamków w wynajmowanym mieszkaniu lub nawet ich sprzeciw w tej sprawie, taki czyn jak najbardziej zasługuje na miano przemocy. Czy po wypowiedzieniu umowy można wymienić zamki w wynajmowanym mieszkaniu? Wiele osób zapewne zastanawia się, czy po zgodnym z przepisami Ustawy o ochronie praw lokatorów wypowiedzieniu umowy najmu, właściciel wynajmowanego mieszkania może wymienić zamki. Koniecznie należy pamiętać, że chodzi tylko i wyłącznie o prawidłowo przeprowadzony proces wypowiedzienia. Chodzi o zachowanie jednoczesnego upływu trzech pełnych okresów płatności, a także jednego, dodatkowego miesiąca, stanowiącego termin do zapłaty. Okazuje się, że i w takiej sytuacji właściciel nie może dokonać wymiany zamków w wynajmowanym mieszkaniu. Ponownie w takiej sytuacji należy przywołać art. 191 § 1a Kodeksu karnego, który w pewnym sensie staje po stronie osób, które korzystają z zajmowanego lokalu mieszkalnego. Nie zmienia faktu nawet to, że lokatorzy przebywają w nim bez ważnego tytułu prawnego (tj. już po otrzymaniu wypowiedzenia). Jaka kara grozi za wymianę zamków w wynajmowanym mieszkaniu? To, że właściciel wynajmowanego mieszkania nie może wymienić zamków w drzwiach to jedno. Drugim, bardziej wpływającym na wyobraźnię skutkiem takiego postępowania jest kara, jaką może zostać obarczony sprawca. W przypadku zaniechania przepisów i wymiany zamków w wynajmowanym mieszkaniu, art. 191 głosi, że za tego typu przestępstwo grozi kara nawet do trzech lat pozbawienia wolności. Oczywiście, w toku postępowania karnego tak wysoki wymiar kary może być złagodzony. Właściciel może liczyć na inny wyrok, umorzenie sprawy lub zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności. W każdym z tych przypadków należy mieć jednak na uwadze, że sąd będzie stał po stronie lokatora. Gdy właściciel zastanawia się nad takim sposobem pozbycia się problemowej osoby, wymiana zamków w wynajmowanym mieszkaniu nie powinna być pierwszym wyborem. Jeśli potrzebujesz gotową, sprawdzoną i zawsze aktualną umowę najmu mieszkania czy pokoju, sprawdź naszą ofertę. Wystarczy, że klikniesz w poniższą grafikę. Umowa najmu mieszkania PDF / Umowa najmu pokoju PDF
§ wypowiedzenie umowy najmu i przejecie dzialalnosci najemcy (odpowiedzi: 1) Czy wynajmujacy moze wypowiedziec najemcy umowe najmu bez podania przyczyny po czym przejac jego dzialalnosc wyrzadzajac tym szkode najemcy.Czy § Żadłużone mieszkanie bez prawa najmu śmierc głownego najemcy!
Kiedy najemca nie płaci czynszu wtedy wynajmujący może ustanowić zastaw na rzeczach, należących do najemcy. Jest to działanie które ma zabezpieczać interesy wynajmującego. A co najważniejsze jest zgodne z prawem. Kto i kiedy może ustanowić zastawUstawowe prawo zastawu może zastosować tylko wyłącznie wynajmujący. Może to uczynić tylko w sytuacji gdy najemca zalega nie dłużej niż rok z zapłatą czynszu oraz świadczeń dodatkowych. Prawo przysługujące wynajmującemu ma służyć zabezpieczeniu zapłaty czynszu i świadczeń świadczeń dodatkowych można zaliczyć przede wszystkim odsetki od zaległego czynszu oraz opłaty WZORY: Umowy najmu i dzierżawy Na czym można ustanowić zastaw Zastaw można ustanowić tylko i wyłącznie na rzeczach ruchomych. Dodatkowo rzeczy te musza należeć do najemcy i muszą być wniesione do przedmiotu najmu. Istotne jest to aby ruchomości były własnością najemcy. Tak więc wynajmujący nie ma prawa zająć własności innych osób niż P. wynajmuje mieszkanie Michałowi Z.. Michał Z. zalega z zapłatą za czynsz. Zdenerwowany tym faktem Janusz P. zajął znajdujący się w mieszkaniu komputer i telewizor. Telewizor należał do Michała Z. tak więc Janusz P. mógł go zająć. Inaczej sytuacja wygląda z komputerem, który jest własnością firmy w której pracuje Michał Z.. Na komputerze Janusz P. nie mógł ustanowić zastawu, gdyż nie jest on własnością Michała Z..W wypadku najmu lokali mieszkalnych ustawowe prawo zastawu rozciąga się na także na wniesione do lokalu ruchomości członków rodziny najemcy razem z nim B. wynajmuje mieszkanie od Jacka Z.. Wraz z nim mieszka żona oraz dzieci. Paweł B. zwlekał z zapłata za czynsz. Paweł B. zajął rzeczy znajdujące się w mieszkaniu. Zajął również należący do syna Pawła B. rower. Miał on do tego pełne prawo zastawu nie dotyczy jednak rzeczy, które z mocy prawa nie podlegają zajęciu. Kiedy zastaw wygasaZastaw wygasa gdy rzeczy nim objęte zostaną usunięte z przedmiotu najmu. Jednakże wynajmujący może sprzeciwić się usunięciu rzeczy z przedmiotu najmu (np. z mieszkania) i zatrzymać je do czasu aż zaległy czynsz zostanie zapłacony lub Czy można wyremontować lokal bez zgody wynajmującego? Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie.
. bz56wykns5.pages.dev/943bz56wykns5.pages.dev/208bz56wykns5.pages.dev/972bz56wykns5.pages.dev/337bz56wykns5.pages.dev/756bz56wykns5.pages.dev/236bz56wykns5.pages.dev/547bz56wykns5.pages.dev/837bz56wykns5.pages.dev/430bz56wykns5.pages.dev/637bz56wykns5.pages.dev/782bz56wykns5.pages.dev/883bz56wykns5.pages.dev/688bz56wykns5.pages.dev/271bz56wykns5.pages.dev/175
czy wynajmujacy moze zmienic zamki
